Over mij

Als makelaar heb ik honderden gezinnen, koppels en alleenstaanden geadviseerd bij de verkoop of koop van hun woning en gebrainstormd over hun ideale manier van wonen. Ik kreeg een inkijkje in hun leven, luisterde graag naar anekdotes en levensverhalen en kwam letterlijk op álle plekken in iemands huis.

Alles ging mij voor de wind, tot mijn eigen levensverhaal in 2018 plots een andere wending kreeg. Mijn lieve partner Jamie waar ik mee samenwoonde werd ernstig ziek en overleed op 34-jarige leeftijd aan een zeer agressieve vorm van lymfeklierkanker. Een groot verlies waar je nooit – en al helemaal niet in de bloei van je leven – voor wilt komen te staan.

Na een heel diep dal en afwisselende periodes van rouw en wederopbouw durfde ik voorzichtig weer naar de toekomst te kijken. Natuurlijk ben ik hierdoor veranderd… Ik ben me bewuster geworden dat ik vooral in het nu wil zijn en dankbaar mag zijn voor wat er is. De behoefte om meer te betekenen voor mijn medemens groeide en het plan om mijn horizon te verbreden wilde ik waarmaken.

Een sabbatical volgde en op een gegeven moment werd ik door een vriendin getipt op het beroep Professional Organizer, volgens haar dé manier om mijn passie voor mensen, organisatietalent en wonen/lifestyle te bundelen. Het bleek een schot in de roos!!

Met een 9,5 rondde ik de opleiding tot Professional Organizer af en heb ik geleerd hoe ik jou of iemand in jouw omgeving kan begeleiden bij het opruimen, organiseren, structureren, categoriseren of ordenen van een specifieke ruimte of administratie.

Ik heb me direct aangesloten bij de Nederlandse Beroepsvereniging voor Professional Organizers (NBPO), waarmee ik voldoe aan de gedragscode die aan hun leden worden gesteld. Ook ontmoet ik regelmatig collega’s voor intervisie.

Naast mijn liefde voor organiseren, heb ik het geluk dat ik Bart drie jaar geleden heb ontmoet en we wonen inmiddels samen in een fijn huis in Rosmalen. Samen met hem heb ik een andere manier van reizen ontdekt: met een kleine backpack door Indonesië.

Het contact met de Balinese bevolking heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. Ik heb hele lieve, gastvrije mensen ontmoet die niet veel te besteden hebben, maar zó positief in het leven staan, enorm dankbaar voor wat ze wél hebben. Dankbaar voor hun dierbaren, hun gezondheid, een dak boven het hoofd, voldoende eten voor het gezin, het aanbidden van de goden…

Een groot contrast met het leven in de Westerse consumptiemaatschappij. Hier draait het om meer, meer, meer. Wil ik hier nog wel aan mee doen? Zou “ons” leven meer mogen gaan over de liefde aan elkaar? Kunnen wij minder waarde hechten aan onze spullen?

Verder doe ik regelmatig vrijwilligerswerk voor Stichting Matchis, een gezondheidsfonds dat zich inzet voor meer stamceldonoren ter genezing van mensen met een ernstige bloedziekte.